Corrie's hike in National Park Koh lanta

We gaan vaak samen op sjouw, maar af en toe gaan we ieder onze weg. Corrie houd namelijk niet van vissen vangen en al helemaal niet op zee. En Ben wandelt veel minder graag dan Corrie. Over de vis avonturen vetellen we later, maar in dit verslag Corrie’s hike in National Park Koh Lanta.

Het National Park Koh Lanta ligt aan de zuidkant van het eiland en om er in te komen betaal je 200 bath ongeveer 5 euro. Een alleraardigste chauffeur bracht me er voor 500 bath, heen en weer. De weg er naar toe, tussen de bossen en af en toe een doorkijkje over een prachtige baai, is prachtig maar wel met veel slingerbochten. Je vindt er een prachtig strand, een vuurtoren op een heuvel, die ik niet beklommen heb en een mooie baai met rotsen.

In het park aangekomen krijg je aan het begin van het natuurpad van ongeveer 1,5 km, een ijzeren stok. Hiermee sla je hard op de grond als er apen naar je toe komen en wat later bleek was dit 1 keer nodig en ook een handige wandelstok.

Het pad is niet lang met 1,5 km, wat je volgens de bewaking in een uur zou moeten doen. En misschien was dat voor hen, gewend aan de weersomstandigheden en het veelvuldig als klimgeiten het parcour afleggen, maar voor mij was dat zeker anders.

De temperatuur was 33 gr, het was pas 9 uur en het pad liep naar een hoogte van 400 meter. Je snapt daar komt dan wel wat klimwerk aan te pas. Aangelegde trappen, met afwisselende stukken van zand tussen vergroeide wortels. Toen ik begon, dacht ik terug aan Nepal waar de klim naar de Anna Purna ook met een steile trap begon. Daar had ik ervaren dat ik na 10 minuten stijgen met hyperventilatie niet iedereen in hoefde te halen.

Dus op een langzaam tempo omhoog. Gaandeweg werd ik ingehaald door een gezin met kinderen en jonge buitenlandse ‘klimgeiten’ op teenslippers.

Later toen ik terug was en iemand, die nog moest beginnen vroeg of het de moeite waard was, zei ik van wel. Hopelijk hield hij ook van gewoon de tocht door de jungle aangaan, want ik zag 1x apen en een paar keer vanaf de hoogte een blik over de zee, maar verder was het gewoon stijgen en dalen en het zout van het zweten uit mijn ogen wrijven. Nou ja, op de borden, die op sommige plaatsen stonden, kon ik lezen welke planten en dieren er zouden kunnen zijn.

Het waren best lastige op- en afstappen, vooral naar beneden. Ik was blij met de af en toe aangereikte hand van een Portugees, die met zijn gezin ook dit traject net voor mij liep. Na de uitnodiging dat ik ze mocht passeren, schudde ik mijn hoofd en zei in mijn beste Portugees. Gracias, this is ‘Perfecto’!

Het mooie van zo’n tocht is toch ook altijd het overwinningsgevoel aan het eind. Yes, I did it!

Bij het bestellen van mijn drankje kreeg ik nog een toevallige tip van andere bezoekers. Er zouden speciale aapjes en varanen, achter het restaurant in een stukje jungle, zitten. Nu heb ik het niet zo op varanen, ze zien er nog al eng uit met die lange tong, maar ik heb een poging gewaagd en ze bleken mij geen blik waardig te keuren, maar ik hen wel.

Heb er een paar mooie plaatjes van geschoten.

P.S. Deze site(een beetje gedateerd) blijft Ao Nang aangeven waar we zijn, maar dit is natuurlijk op Koh Lanta.